Yo‘qolgan sigirini izlab yurgan Haydar bobo bir tog‘ yonbag‘riga kelib qoldi. Bu joyni mahalliy xalq Oq changal deb atardi. Sababi bu yerda xosiyatsiz o‘simlik – oq changal (tikan) o‘sardi. Cho‘ponlar va ovchilar bu yerga kelishga qo‘rqishardi. Ularning ta’rificha Oq changalda parilar makon qilib olgandi. 

O`ziga to`q oilaning yolg`iz qiz farzandi edim. Dadamning tijorat ishlari yaxshi, shu sababli onamning ishlashiga hojat yo`q edi (dadam shunday hisoblardilar). Hech kimdan kam qilmay o`stirdilar, tarbiya berdilar. Sportga ham qatnashtirib, sog`lom ulg`aytirdilar. O`rta ta`lim muassasasini tamomlab, nufuzli universitetlarning biriga, hujjat topshirib, imtihondan o`tdim. Shartnoma asosida o`qishga qabul qilindim. A`lo baholarga o`qib ta`lim ola boshladim...

— Agar yosh bo‘lganimda shu ishni o‘zim ham uddalardim, — dedi Jon Xarper. — Revolverimni o‘qlab, to‘rtoviniyam birin-ketin itday otib tashlardim.

Qariyaning yonida o‘tirgan Kasl uning gapini ma’qullab bosh irg‘adi.

Bir soat ruletka o‘ynab, uch ming dollar yutib oldim. Oxirgi o‘ttiz daqiqa mobaynida ko‘k ko‘zli yoqimtoygina qiz bilan o‘ynadim.

— Bu oqshom omadingiz keldi, — dedi u muvaffaqiyatimni izohlar ekan.

O’yin mobaynida uning ismi Adreyn Makklouzi ekanligini bilib oldim. Undan yana ming dollar yutgach, blekjek o‘ynalayotgan stol tomon yurdim...

Martsiya o‘rnidan turib esnadi-da, sigaretni shisha kuldonning tubiga bosib o‘chirdi.

— Vaqt ham allamahal bo‘lib qoldi. Uyga qaytishim kerak. Sening yoningdan sira ketgim kelmaydi.

Mark Osborn xonasidagi kresloda oyoqlarini stol ustida chalishtirgancha oʻtirardi. U oʻzicha «agar hozir birortasi xonamga kirib qolsa mening omadli va iqtidorli detektiv ekanligimga shubha qilmaydi va bu fikri notoʻgʻri boʻlmaydi» deb oʻylardi....

Mashina shaharni ikkiga ajratib turgan daryo ustida­gi ko‘prikning qoq o‘rtasida­ to‘xtadi. Politsiya­chi Jonson avvaliga unga e’tibor bermadi, ammo mashinadan tush­gan baland bo‘yli kishini ko‘rishi bilan hushyor tortdi.....