Самарқанд шаҳрининг бир чеккасида
Қабр бор – одамлар юз буриб ўтар.
Унда Абдуллатиф ётар, дейдилар,
Дейдилар: “Бу ерда падаркуш ётар”.

Tanimaydi özlarini osmon bilib,
Qadri tiyin lekin turar savlat kerib,
Yurar edi oldinlari salom berib
Kechagi kunin unutgan inson,
O'zicha bugun misoli osmon.

Dunyolarga sig'mas baxt senda bo'larkan
Quvonchdan ko'zlarga yoshlar kelarkan
G'amu tashvishlar yiroq yurarkan
Otangni yonida Onang o'tirsa

Mayparast emasman chekarman alam,
Men shoir emasman qólimda qalam.
Sevgi deb sevgiga sherlar bitaman,
Bu dunyoda faqat sizni sevaman.

Ulug' nemat farzand shirin,
Ollox bergan nemat shirin.
Farzand bólsa danak asli,
Danagidan mag'zi shirin.

Qaysarliklar òtib tushgan,
Farzandiga g'azab qilgan.
Nabirasin mahkam quchgan,
Danagidan mag'zi shirin.

Sog'inch alanga oldi,
Yurakka ótlar soldi.
Tanamning ôzi qoldi,
Bilmading!

Borim senga degandim,
Jonim senga degandim.
Bôlgin yorim degandim,
Bilmading!

Xayolda yuzlaring suratin chizdim,
Ishqning bog'larini sen bilan kezdim.
Ôshanda muxabbat neligin bildim,
Men seni yôqotgim kelmas hech qachon.

Kôzlaring kôzimga tushganda nogox,
Sen meni bir sirdan etarding ogox.
Sensiz yasholmayman sôzimga ishon,
Men seni yôqotgim kelmas hech qachon.

Orzulari osmon qiz,
Siz hammaga yoqarsiz.
Agar shunday ketsangiz,
Aniq yorsiz qolarsiz.

Sôzlarimni rad qilmang,
Chiroizga ishonmang.
Kunda ming bor ôzgarmang,
Aniq yorsiz qolarsiz.

Dunyo shunday ekan aslida,
G'am tashvishi og'ir botarkan.
Qanday yashash ôzni qôlida,
Bitta xato hayot tôzarkan.

Barcha orzu amal bôlmaydi,
Kimdur kulib kimdur yig'laydi.
Faqat nodon ôzin ôylaydi,
Bitta xato hayot tôzarkan.

Quyosh nuri dilni yoritgan,
Ona zamin borini sochgan.
G'amlar emas quvonch yig'latgan.
Serquyosh yurt kimda bor?
Bizga doim baxtlar yor!

Kim qiziqsa bizning ishlarga,
Qolmas aslo g'azzod qishlarga.
Xush navosi ôxshar qushlarga,
Serquyosh yurt kimda bor?
Bizga doim baxtlar yor!