— Agar yosh bo‘lganimda shu ishni o‘zim ham uddalardim, — dedi Jon Xarper. — Revolverimni o‘qlab, to‘rtoviniyam birin-ketin itday otib tashlardim.
Qariyaning yonida o‘tirgan Kasl uning gapini ma’qullab bosh irg‘adi.
— Gaplarimga hayron bo‘layotgandirsiz. Bank va savdo palatasining prezidenti, Arlingtonning eng obro‘li amaldori odam o‘ldiraman, deb tursa g‘alati eshitiladi, albatta. Lekin bu to‘rt kasofat — Beron, Mileyni, Xollander va Ross shahrimizning boshiga bitgan balo bo‘ldi. Shu to‘rtovi kelganidan so‘ng Arlingtonimizdan fayz ketdi. Shahrimiz o‘g‘ri, yo‘lto‘sar va bezorilarning makoniga aylandi. Fohisha, qimorboz, yulg‘ichu firibgarlar hammayoqni bosib ketdi. To‘rtta maraz hamtovoqlari bilan butun shaharni qo‘lga oldi. Ularning mushugini pisht deyishga politsiyaning ham haddi sig‘maydi. Shuning uchun sizni yordamga chaqirishga majbur bo‘ldik.
— Lekin men pulga ishlayman, mister Xarper, — dedi Kasl jilmayib.
— Xabarim bor. Yollangan qotillar orasida eng ashaddiysi ekaningizniyam bilaman. Biz sizga o‘n ming dollarlik shartnoma taklif qilmoqchimiz. Lu Beron, Jo Mileyni, Albert Xolland va Mayk Rossni tinchitsangiz bo‘lgani.
— Faqat shularni o‘ldirish kerakmi?
— Ha. To‘dani boshqarib turgan shu ifloslarni gumdon qilsangiz, qolgan yugurdaklar har tomonga to‘zg‘ib ketadi.
— Ish haqini oldindan to‘laysiz, — dedi Kasl labiga sigaret qistirib.
— Ma’qul. Shahar politsiyasi sizga halal bermaydi. Lekin shtat politsiyasiga mening gapim o‘tmaydi. Shuning uchun ishni bitirgach, darrov juftakni rostlaysiz.
Kasl Xarper uzatgan konvertdagi o‘n ming dollarni cho‘ntagiga soldida, chol bilan xayrlashib, tashqariga chiqdi va mashinasiga o‘tirib, tun qorong‘isiga singib ketdi.
Beron, Mileyni, Xollander va Ross.
Kasl mayda shaharlarni talashdan boshqasiga yaramaydigan bu to‘rt pandavaqi haqida avval ham eshitgandi. Chikago, Nyu-York yoki Vegasdek yirik shaharlarga yaqin yo‘lashgayam botinolmaydigan bunaqa mayda to‘dalar, odatda, rizqini o‘ttiz-qirq ming aholisi bor Arlingtonga o‘xshash shaharchalardan topishadi.
Kasl ertasi kuni qosh qorayganda shahardagi yakka-yu yagona mehmonxona yonida mashinasini qoldirib, shimining kamariga qirq beshinchi kalibrli to‘pponchani qistirdi-da, markaziy ko‘cha bo‘ylab piyoda yo‘lga tushdi. Arlingtonning qonini so‘rayotgan bu to‘rt zulukni bitta-bitta yanchishi kerak. Avval Beronni tinchitadi.
Lu Beron. Pakana baqaloq. Kerriganning to‘dasidan quvilgach, Kanzas-sitidan bu yerga o‘rmalab kelgan bu go‘ngqo‘ng‘iz Arlingtonga bir to‘da suyuqoyoqni chaqirib, qo‘shmachilik qilib mo‘may pul topayotgandi. Kasl fohishaxonaga aylangan 137-uy yaqinidagi bir pana joyga berkinib, Beronni kuta boshladi. Kechki soat o‘nlarda baqaloq ishshaygancha uydan chiqdi-da, nariroqda turgan uzun qora mashinasi tomon yurdi. Shunda Kasl uning nomini aytib chaqirdi va xomsemiz o‘girilganda tepkini bosdi. O’q Beronning og‘zidan kirib miyasini teshib o‘tdi.
Yana uch kishi qoldi.
Mileynini tinchitish qiyin bo‘lmaydi. Bu firibgar Sent-Luisda soxta lotereya chiptalarini sotib, qo‘lga tushishiga bir bahya qolganda Arlingtonga qochib kelgan va endi “biznes”ini shu yerda davom ettirayotgandi. Mileyni hech kimdan qo‘rqmay shaharda ochiqchasiga savdo qilar, yugurdaklari orqali lotereya tarqatib jaraq-jaraq pul ishlardi.
Kasl to‘ppa-to‘g‘ri muttahamning uyiga borib eshik qoqdi. Ichkarida kayf-safo qilib o‘tirgan Mileyni tirqishdan qarashgayam erinib, eshikni lang ochdi-yu, qirq beshinchi kalibrli to‘pponcha o‘qi yuragini teshib uni polga qulatdi.
Yana ikki kishi qoldi.
Xollander ham Kaslga o‘xshagan yollangan qotil edi.Ko‘zi murdaning ko‘ziday chaqchaygan bu turqi sovuq barzangi haqida har xil mish-mishlar tarqalgandi. Aytishlaricha, u avval tansoqchilik qilgan, keyin pulga odam o‘ldirishni boshlab, bu ishga mukkasidan ketgan, hozir o‘z ishidan huzurlanarmish. Beron va Mileynini suvaraklarday hech qiynalmay ezib tashlagan Kasl kasbdoshini o‘ldirish bunchalik oson bo‘lmasligini yaxshi bilardi. Xollander Beron va Mileyniga o‘xshab shahar markazida yallo qilib yurmas, chekkaroqdagi ko‘pqavatli binodan ijaraga kichkina kvartira olib yolg‘iz yashardi. Zombisifat bu kimsaning to‘pponchadan boshqa ishongan do‘sti yo‘q, u doim olazarak va hushyor yurardi. Aynan yolg‘izlik unga pand berdi. Kasl arzimagan pul evaziga ko‘pqavatli bino qorovulidan Xollander haqida ko‘p narsani bilib oldi. U eshikni taqillatgan mahal Xollander tirqishdan qarab ham o‘tirmay qarsillatib o‘q uzishga tushdi. Lekin Kasl bunga tayyor edi. Raqibi qurolini qayta o‘qlayotganida u bir o‘q bilan qulfni buzib eshikni tepib ochdi-da, ikkinchi o‘q bilan Xollanderni asfalasofilinga jo‘natdi.
* * *
— Sizga o‘n besh ming dollar beraman, — dedi Ross zo‘rma-zo‘raki jilmayib. — Meni o‘ldirib nima qilasiz? Shundoq ham to‘damdagi uchta sherigimni tinchitibsiz.
Kasl ro‘yxatidagi so‘nggi qurbon Mayk Rossning xonasida u bilan gaplashib o‘tirar, Arlingtonni qo‘lga olgan to‘daning boshlig‘i qotilni niyatidan qaytarish uchun unga tinmay yolvorardi.
— Yigirma ming, mayli, o‘ttiz ming beraman, — dedi Ross qimmat kostyumining yengi bilan ko‘z yoshini artib. — Qancha pul beray, o‘zingiz ayting?
— Men savdogar emasman. Shartnomani bajarishim kerak.
Peshonasiga tekkan o‘qdan Rossning joni uzilgach, Kasl to‘pponchasini dastro‘moli bilan artib, barmoq izlarini yo‘qotdi-da, qurolni polga tashlab xonadan chiqdi.
Oradan bir soatlar o‘tgach, Chikago shahridagi boshqa bir xonada telefon jiringladi. Trubkani basavlat bir kishi ko‘tardi.
— Salom, men Kaslman. Ishni bitirdim.
— Nechtasini o‘ldirding?
— To‘daboshilarning hammasi o‘ldi. Endi shahar bizniki, bemalol kelaveringlar.
— Barakalla, — dedi basavlat kishi mamnun jilmayib. — Bizni o‘sha yoqda kut.
Rus tilidan A.Otaboev tarjimasi
SHERLAR.NET